Ηθοποιός σημαίνει φως;
Όσοι από εμάς κάνανε συστηματικές κοπάνες απ'το φροντιστήριο των συγχρωτισμών,προδιδόμαστε αργότερα στις κοινωνικές συναναστροφές.Εάν και εφόσον ετεροκαθοριζόμαστε,αν είναι η κρίση των τρίτων που έχει σημασία,τότε η γνώση των ξεσκολισμένων θα ήταν χρήσιμη σ'αυτό το σημείο.Αισθάνομαι πως η αναγνώριση και η παραδοχή των άλλων ως ζητούμενο,σηματοδοτούν το χτύπημα της κλακέτας για να ξεδιπλωθεί παραχρήμα το υφέρπον υποκριτικό μας ταλέντο.Θεατρινισμοί,φληναφήματα,φενακισμοί.Δύσκολα επιτρέπουμε στους άλλους να μας δουν κατάματα και πιο δύσκολα χαρίζουμε εμείς το μικροσκόπιο που λέγεται εξομολόγηση.
Και όμως,αν και η μόνη που λυτρώνει,έστω για λίγο,αντ'αυτής επιλέγουμε να υποδυθούμε ένα ρόλο ώστε να είμαστε σίγουροι πως δεν θα μας αναγνωρίσουν.Η επίφαση θάλλει,το είναι και το φαίνεσθαι αποκαλύπτονται μέσα από χειρονομίες,χρωματισμούς της φωνής και βλέμματα.
Το μύχιο του εαυτού μας μένει καλά κρυμμένο στο σκοτάδι και όταν το "σώπα και εγώ θα καταλάβω" δεν έρχεται ποτέ,φοράμε το προσωπείο μας και ετοιμαζόμαστε για την παράσταση που αρχίζει.
"Φώτα παρακαλώ"!
posted by still ill @ 10:23 AM
4 Comments:
Και μετά από χρόνια ο Piovani ντύνει με νότες την Intervista μας..
Διάβασα κάτι και για Δοξάτο, αλλά καλώς σε βρήκαμε έτσι κι αλλιώς!:)
Αυτά τα ποστ σου μερικές φορές με ωθούν στο να θέλω να κάνω τον σταυρό μου στο τέλος της δοξολογίας τους.
Πιστεύω πως η ψυχή του ηθοποιού πάνω στη σκηνή, μπορεί να κλαίει μέσα στο σκοτάδι ή να γελάει δυνατά κάτω από το φως. Μπορεί να είναι ή άσπρο ή μαύρο. Μπορεί να είναι και άσπρο και μαύρο μαζί. Αλλά ποτέ κάτι το ενδιάμεσο. Έτσι θέλω να την βιώνω εγώ τουλάχιστον.
(Τον σταυρό μου κι έφυγα. ;-) Καλό βράδυ Still Ill.)
Και μόλις κατάλαβα ότι το σχόλιό μου είναι 100% εκτός θέματος. Με παρηγορεί το γεγονός ότι τουλάχιστον δεν ήταν κάτι το ενδιάμεσο. :-)
Αν όμως George ισχύει το,κατά τον Diderot,παράδοξο του ηθοποιού τότε η σκηνή αναμφίβολα θα μας ξεβράσει.Όσο για τις φρούδες εξομολογήσεις δεν τις βλέπω έτσι όσο οι ανάσες βγαίνουν δύσκολα,όσο οι χορδές της φωνής πάλλονται απελπισμένα.Όταν η τελευταία σιγήσει,τότε το ανώφελο γίνεται πιο ορατό.
Snowflake,χαίρομαι που συναντώ ανθρώπους σαν εσάς στη la strada μου,καλώς ήρθατε λοιπόν.
"Ταξίδεψε με όπου εσύ πιστεύεις,είμαι τυφλός και μόνο εσύ το ξέρεις ..."αυτό ήθελα να γράψω ως σχόλιο στα τελευταία σου ποστ,mindstripper,που γενναιόδωρα μοιράζεσαι εικόνες με άλλους πλάνητες,αλλά δε το έκανα.
Περισσότερο εκτός θέματος δε θα μπορούσα να είμαι,οπότε μην αισθάνεσαι άσχημα:)
Πάντως μεγάλη κουβέντα οι αποχρώσεις μεταξύ άσπρου και μαύρου.Καληνύχτα.
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home